Menu

 

OXE LOGO

StratPlanMain

KANKATH

 SXEDIO2 

kanali you kal

AdespotaIstoselida

eservices

 

MainImageOt

 

discover site

 

"Έφυγε" η Αικ. Βαρδακαστάνη

534791920060808153441«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», διατείνεται ο μεγάλος μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος. Θέλει όμως και σύνεση και τεράστια ψυχικά αποθέματα, αλλά και το βλέμμα στο μέλλον. Κι αυτό, διότι απαιτούνται θυσίες που πολύ συχνά, αποτελούν τη βάση του μέλλοντος, όσο ζοφερό κι αν προδιαγράφεται, αλλά που πάντα μπορεί να είναι αναστρέψιμο.

Η Αικατερίνη Βαρδακαστάνη,ζωντανή μάρτυρας της Καλαβρυτινής τραγωδίας και της γερμανικής θηριωδίας,όχι μόνο τα διέθετε όλα αυτά, αλλά υπήρξε και προπομπός της αναγέννησης της μαρτυρικής πόλης των Καλαβρύτων, από τις στάχτες που άφησαν πίσω τους τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το μαύρο Δεκέμβρη του 1943.

Όντας μία από τις έγκλειστες στο δημοτικό σχολείο της πόλης, εκείνη την αποφράδα Δευτέρα της 13ης του Δεκέμβρη του 1943, σε ηλικία μόλις 16 ετών, γεμάτη όνειρα, στερημένα όμως, καθώς η ζωή της, όπως και όλων των κατοίκων της πόλης, άλλαξε τραγικά και ριζικά. Έχασε δικούς της ανθρώπους αλλά δεν λύγισε... Συνέχισε τον αγώνα της επιβίωσης, όντας, μετέπειτα μητέρα 4 παιδιών, γεμάτη αναμνήσεις, που στιγμάτισαν τη ζωή της για πάντα...

Η Αικατερίνη Βαρδακαστάνη άφησε την τελευταία της πνοή, το Σάββατο 5 Αυγούστου, ενώ την Κυριακή οδηγήθηκε στην τελευταία της κατοικία, εν μέσω συγκίνησης των πολλών παρευρισκόμενων, που την τίμησαν σε αυτό το τελευταίο ταξίδι, λέγοντάς της το τελευταίο «αντίο».

Τον επικήδειο λόγο ανέγνωσε ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο οποίος τόνισε: «Αισθήματα θλίψης και οδύνης μας διακατέχουν για τον ξαφνικό θάνατο μιας προσφιλούς μας γυναίκας της Αικατερίνης Δημοπούλου - Βαρδακαστάνη. Είναι πολύ δυσάρεστη στιγμή και θλιβερό το καθήκον του ύστατου αποχαιρετισμού στη γυναίκα που η ζωή της σημαδεύτηκε από τα τραγικά γεγονότα των Καλαβρύτων. Στις 13/12/1943 η θεία Αικατερίνη ηλικίας τότε 15 ετών έχασε τον πατέρα της που δολοφονήθηκε μαζί με τους άλλους Καλαβρυτινούς στη Ράχη του Καπή και έμεινε ορφανή με τις άλλες δυο αδερφές της Αλίκη και Μαρίνα και την αγαπημένη τους μητέρα. Ακολουθεί ο σκληρός αγώνας της επιβίωσης. Όπως όλες οι Καλαβρυτινές κοπέλες κουβαλούσανε χώμα και πέτρες για να ξανακτίσουν το σπίτι τους, για να ξανακτίσουν τα Καλάβρυτα.

Η περιπέτειά της όμως δεν σταμάτησε εκεί. Η ίδια μοίρα που την σημάδεψε το 1943, επέστρεψε αργότερα σκληρή, παίρνοντας μακριά της πολύ νέο τον αγαπημένο της σύζυγο, τον Ζακυνθινό Νίκο Βαρδακαστάνη με τον οποίο είχαν χτίσει μια αρμονική και αγαπημένη πολυμελή οικογένεια.

Αυτό το σκληρό χτύπημα το αντιμετώπισε μαζί με τα παιδιά της με υπομονή και καρτερικότητα. Συνέχισε το επάγγελμα του συζύγου της, στάθηκε μάνα και πατέρας για να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει τα παιδιά της.

Το επάγγελμα της την υποχρέωνε να έχει μια συνεχή έντονη και διαρκή παρουσία στην αγορά της πόλης μας, στην αρχή πωλήτρια καταστήματος, μετέπειτα με δικό της κατάστημα και αργότερα στο κατάστημα του συζύγου της. Εμείς έτσι την γνωρίσαμε, έτσι την αγαπήσαμε και έτσι θα την θυμόμαστε. Συμβολική δε υπήρξε η παρουσία της σε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης και σε όλα τα μνημόσυνα για τους εκτελεσθέντες του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Για πολλά χρόνια ή θεία Αικατερίνη ακολουθούσε μια τριγωνική διαδρομή.

Το μαγαζί του γιου της του Γιάννη που του συμπαραστεκόταν, την εκκλησία και το νεκροταφείο της πόλης. Σε αυτή την διαδρομή δεν παρέλειπε όποιον συναντούσε ξένο ή ντόπιο να του διηγείται με το δικό της τρόπο τα δραματικά γεγονότα του πολέμου.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που επισκέπτες και προσκυνητές την αναζητούσαν για να ακούσουν από την ίδια, την ζωντανή μαρτυρία της. Η θεία Αικατερίνη συνήθιζε να περπατάει μέσα στις γειτονιές, στους τόπους που έχασε αγαπημένα της πρόσωπα, γιατί όπως έλεγε η ίδια: «...περπατάω για να μην αδειάσουν οι δρόμοι...». Η αγαπημένη μας συμπολίτισσα, η αγαπημένη μας θεία Αικατερίνη δεν ζει πια. Ευλαβικά προσευχόμεθα για την ανάπαυση της ψυχής της κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο και την αγαπημένη της αδερφή. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής και των συνδημοτών μας, στους οικείους της και στα παιδιά της τον Παναγιώτη, τον Δημήτρη και τη Μαίρη, την Βασιλική και τον Γιώργο τον Γιάννη και την Ελένη, στα εγγόνια της, στην αδελφή της, στα ανίψια της και στους λοιπούς συγγενείς. Την αποχαιρετούμε σήμερα γεμάτοι λύπη και της ευχόμαστε καλό ταξίδι στον τόπο της ανάπαυσης. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Καλαβρυτινής γης που τόσο αγάπησε και θα την σκεπάσει σε λίγο. Αιωνία της η μνήμη».

Τελευταία τροποποίηση στιςΤρίτη, 03 Δεκεμβρίου 2013 20:46
επιστροφή στην κορυφή

Ο ΔΗΜΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ