Οικογένεια Χαραλάμπη

Σωτήριος Χαραλάμπης, πρόκριτος των Καλαβρύτων, αγωνιστής του 1821

Το 1820 ορίστηκε μέλος της «Εφορείας» της Φιλικής Εταιρείας στην Πελοπόννησο και στις 21 Μαρτίου 1821 πρωταγωνίστησε στην κήρυξη της Επανάστασης στα Καλάβρυτα. Υπήρξε επίσης αντιπρόσωπος της περιοχής του στην Συνέλευση των Καλτετζών (Μάιος 1821) και μέλος της «Πελοποννησιακής Γερουσίας». Έλαβε μέρος επίσης στην Α’ και στην Β' Εθνική Συνέλευση (Επιδαύρου και Άστρους) και εξελέγη το 1822 αντιπρόεδρος του Βουλευτικού Σώματος και το 1823 μέλος του Εκτελεστικού Σώματος.

Ιωάννης Χαραλάμπης, δικηγόρος, και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Καλάβρυτα 1855 - Αθήνα 1923) 

Πρεσβύτερος αδελφός του αντιστράτηγου Αναστάσιου Χαραλάμπη. Ως γενικός γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών (1897), υπήρξε εισηγητής των διαπραγματεύσεων του Διεθνούς Οικονομικού ελέγχου (ΔΟΕ) και συνέβαλε στην ελάφρυνση των σχετικών όρων. Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (1902) και πρόεδρος του (1914-1922)

Αναστάσιος Χαραλάμπης, μιας ημέρας Πρωθυπουργός (Καλάβρυτα 1862 – Αθήνα 1949)

Γόνος της γνωστής Καλαβρυτινής οικογένειας των αγωνιστών του 1821, ο Αναστάσιος Χαραλάμπης γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το 1862 και μετά τις γυμνασιακές σπουδές του εντάχτηκε στο στρατιωτικό σώμα.Έλαβε μέρος στον «ατυχή πόλεμο του 1897» και δέκα χρόνια αργότερα, το 1907, έγραψε μαζί με τον μετέπειτα αντιστράτηγο κ. Νίδερ το περίφημο βιβλίο «Ιστορικό Υπόμνημα περί του Οργανισμού του Τακτικού Στρατού της Ελλάδος (από το 1821)», με το οποίο αποκάλυπτε τις αδυναμίες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και πρότεινε τις αναγκαίες λύσεις, πολλές από τις οποίες υιοθέτησαν οι ηγέτες της Επανάστασης του 1909.Στη συνέχεια, ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του γνώσεις στην Γαλλία και στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου (1910 – 1912) και μετά την επιστροφή στην Ελλάδα ανέλαβε ως Επιτελάρχης της 10^ης Μεραρχίας (Μακεδονίας) και κατόπιν της 6^ης Μεραρχίας (Ηπείρου). Ακολούθησε η ανάδειξη του στη θέση του Διευθυντή Πυροβολικού στο Υπουργείο Στρατιωτικών το 1914 και τρία χρόνια αργότερα, το 1917, στη θέση του υπουργού στρατιωτικών (Αμύνης), από τις 26 Απριλίου έως τις 14 Μαΐου, στην κυβέρνηση του Ανδρέα Ζαΐμη.Με δική του αίτηση παραιτήθηκε από το Στράτευμα το 1918, ενώ είχε προαχθεί σε Αντιστράτηγο και κατείχε τη θέση του Διοικητή του Β’ Σώματος Στρατού. Ανακλήθηκε όμως το 1922 και επέστρεψε στην ενεργό στρατιωτική ζωή, εποχή κατά την οποία οι τραγικές συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για την κατάρρευση της κυβέρνησης του Νικόλαου Τριανταφυλλάκου και την έκρηξη του επαναστατικού κινήματος των Στ. Γονατά και Νικ. Πλαστήρα στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Μέσα στο ασαφές πολιτικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί, με την παραίτηση από το θρόνο του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ (14 Σεπτεμβρίου) και την παραίτηση της κυβέρνησης Ν. Τριανταφυλλάκου, την επόμενη ημέρα και ενώ αναμενόταν η άφιξη των επαναστατών στον Πειραιά (15 Σεπτεμβρίου), ο Καλαβρυτινός αντιστράτηγος Αν Χαραλάμπης κάλυψε το κενό εξουσίας.Με δεδομένη την επικράτηση της Επανάστασης ο Αναστάσιος Χαραλάμπης ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 16 Σεπτεμβρίου, αλλά την επόμενη μέρα η «Επαναστατική Επιτροπή», για να αμβλύνει τις εντυπώσεις, προώθησε στην Πρωθυπουργική θέση τον Κορίνθιο πολιτικό και μετριοπαθή βενιζελικό Σωτήριο Κροκιδά. Έτσι στις 17 Σεπτεμβρίου ο Αναστάσιος Χαραλάμπης παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός της χώρας, κερδίζοντας όμως το «ρεκόρ» βραχυβιότητας στην ύπατη θέση.Λίγους μήνες αργότερα, το 1923, αποστρατεύτηκε λόγω ορίου ηλικίας αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα και επί Πρωθυπουργίας Αλέξ. Ζαΐμη, το 1927, ανακλήθηκε και πάλι, ως απόστρατος ανώτατος αξιωματικός που δεν είχε λάβει μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Σκοπός της ανάκλησης του, λόγω της αποχής του από τις διχαστικές έριδες, ήταν η τοποθέτηση του στην προεδρία του «Συμβουλίου των Αντιστράτηγων», που θα έκρινε και θα επανέφερε στο Στράτευμα τους Αξιωματικούς που είχαν διωχθεί το 1923, για τα αντιβενιζελικά φρονήματα τους.Το 1949 και σε ηλικία 87 ετών, ο συμπαθής, μετριοπαθής και γνώστης των αναγκών του Στρατεύματος και μιας μόνο ημέρας Πρωθυπουργός, ο Αντιστράτηγος Αναστάσιος Χαραλάμπης πέθανε στην Αθήνα.