Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Ιερέας - Δημοδιδάσκαλος 1890 - 1960Ο αείμνηστος ιερέας – δάσκαλος, γεννήθηκε το 1900 στο χωριό Πλανητέρου Καλαβρύτων.
Τελείωσε το Σχολαρχείο στα Μαζέικα και εργάστηκε κοντά στον πατέρα του, που ήταν κτίστης.
Αργότερα κατατάχθηκε στη Χωροφυλακή (1919) εκπληρώνοντας ταυτοχρόνως και τη στρατιωτική του θητεία.
Νιώθοντας όμως τον πόθο της ιεροσύνης, με τη βοήθεια ενός θείου του Γυμνασιάρχη, εγγράφεται στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου, με την οποία – μετά πενταετή φοίτηση – έλαβε απολυτήριο.
Διορίστηκε αρχικά δάσκαλος στις Σέρρες (1931) και το καλοκαίρι το περνά στο Άγιο Όρος, όπου καταγίνεται με την εκμάθηση της Βυζαντινής Μουσικής. Τον επόμενο χρόνο τοποθετείται σε χωριά της περιοχής Αιγιαλείας. Μετά το γάμο του με την κόρη του εφημερίου Καλαβρύτων Παπανικολή, χειροτονείται ιερέας και καταλαμβάνει τη θέση του πεθερού του, που στο μεταξύ απεβίωσε.
Προσφέροντας παράλληλα τις εφημεριακές και τις εκπαιδευτικές του υπηρεσίες, το πρωί της 10ης Ιουνίου 1943, ενώ μετέβαινε στο ναό για την Ακολουθία του Όρθρου, πάτησε μία νάρκη, τοποθετημένη από τους κατακτητές Ιταλούς, στο σημείο που στήθηκε η προτομή του. Βαρύτατα τραυματισμένος, μετά τις πρώτες βοήθειες, μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος δύο περίπου χρόνια.
Έτσι δεν βρισκόταν στα Καλάβρυτα στις 13ης Δεκεμβρίου 1943, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αφάνισαν με τρόπο μαρτυρικό όλους τους Καλαβρυτινούς. Ήταν όμως ο πρώτος που με το αίμα του έβαψε την Καλαβρυτινή γη αφού, συνέπεια του τραυματισμού του, έχασε το ένα του πόδι.
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Β. Παπαδημητρόπουλος υπηρέτησε ως δάσκαλος μέχρι το 1958 (28 χρόνια), ενώ ως εφημέριος ως την ώρα που ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του (Μάιος 1960).
Τελευταία τροποποίηση στιςΠαρασκευή, 11 Οκτωβρίου 2013 10:58
επιστροφή στην κορυφή