Menu

 

OXE LOGO

StratPlanMain

KANKATH

 SXEDIO2 

kanali you kal

AdespotaIstoselida

eservices

 

MainImageOt

 

discover site

 

Αξιοθέατα

Το Γερακοβούνι, θαυμαστό έργο της μάνας φύσης.
Το Γερακοβούνι (βουνό των γερακιών), πήρε προφανώς την ονομασία του από το πλήθος των γερακιών κι άλλων άγριων πουλιών που το χρησιμοποιούσαν ως μόνιμη κατοικία τους στους παλιούς, καλούς καιρούς. Τότε δηλαδή που υπήρχαν άγρια πουλιά.
Είναι μονοκόμματος, πελώριος, απόκρημνος, επιβλητικός βράχος που υψώνεται σαν τείχος με τεράστιες διαστάσεις στα δυτικά των Λαπαναγών. Αρχίζει από την αριστερή κοίτη του Σελινούντα, απέναντι από τη Μακελλαριά, με μικρό σχετικά ύψος, ανεβαίνει βαθμιαία ως τα 350-400 μέτρα και μετά χάνοντας μικρό ύψος καταλήγει κοντά στην τοποθεσία Κόκλα του χωριού.
Στην τοποθεσία αυτή έγινε μεγάλη μάχη μεταξύ Ελλήνων αντιστασιακών και του ιταλικού στρατού στην περίοδο της Κατοχής, η οποία μάλιστα συνεχίστηκε και μέσα στο γειτονικό Λεόντιο και είναι γνωστή ως μάχη της Γουρζούμισας (Λεοντίου). Στη μάχη αυτή λέγεται πως έκανε θραύση στους Ιταλούς το πολυβόλο του αντιστασιακού Λαπαναγίτη Γιάννη Κούκου. Εξαιτίας της μάχης αυτής οι Γερμανοί κατέκαψαν αργότερα τους Λαπαναγούς και φυσικά και το σπίτι τού Γιάννη Κούκου.
Προς την μεριά των Λαπαναγών, η φύση η τεχνίτρα φόρτωσε το τεχνούργημα της, το Γερακοβούνι, με πάμπολλες πτυχώσεις. Με τις βροχοπτώσεις στις εσοχές των πτυχώσεων σχηματίζονται αμέτρητοι καταρράκτες, ενώ με τις παγωνιές δημιουργούνται αμέτρητοι παγοκρύσταλλοι, που φαντάζουν σαν σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Και στις δυο περιπτώσεις το θέαμα είναι εξαίσιο.
Ακόμη ασυνήθιστη, μοναδική ομορφιά παρουσιάζει καθημερινά το Γερακοβούνι όταν, λίγο πριν το δείλι, έρχεται και κάθεται για λίγες στιγμές πάνω στο φρύδι του ο ηλιακός δίσκος.
Στη μέση περίπου του βράχου, λίγες δεκάδες μέτρα πάνω από τη βάση του, υπάρχει μεγάλο σπήλαιο, που χρησιμοποιήθηκε κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας ως καταφύγιο του άμαχου πληθυσμού των Λαπαναγών.
Στο καταφύγιο υπήρχε και ναΰδριο, αφιερωμένο στην Παναγία, που ονομαζόταν Παναγία η Καταφυγιώτισσα.
Το σπήλαιο μπορεί κανείς σήμερα να το πλησιάσει ως κάποιο σημείο, από ένα μακρύ πλατύσκαλο που σχηματίζει το Γερακοβούνι. Δεν μπορεί όμως να φτάσει στην είσοδο του, γιατί το λαξευμένο μέχρι εκεί, πάνω στο βράχο, μονοπάτι έχει καταστραφεί από τους πάγους.

Του Δεσπότη η Βρύση, Μαγευτική τοποθεσία- Ιστορική Βρύση
Δυτικά της Μακελλαριάς και πέρα από τη δεξιά όχθη του Σελινούντα, ανάμεσα σε δύο λόφους, απλώνεται εύφορος κάμπος που λέγεται Λευτεροχώρι. Εκεί οι Λαπαναγίτες καλλιεργούσαν κυρίως αραποσίτια, τριφύλλια και κηπευτικά γιατί έχει αρκετά νερά.
Δεξιά, αριστερά και πίσω από τον κάμπο απλώνεται το μαγευτικό δάσος της Κάνισκας.
Στον κάμπο αυτό βρίσκεται κεφαλόβρυσο με το όνομα του Δεσπότη η Βρύση.
Από εκεί πέρασε τον Ιούνιο του 1827 ο Ιμπραήμ Πασάς, κατευθυνόμενος
προς Καλάβρυτα με 13.000 στρατιώτες έχοντας ως οδηγό τον προδότη Νενέκο και 54 - ίσως και περισσότερους - άλλους τουρκόπροσκυνημένους συμπατριώτες μας.
Ο Νενέκος, γέννημα και θρέμμα δυστυχώς της Αχαΐας, από οπλαρχηγός της Επανάστασης κατέληξε το 1927 να είναι μπέης του Ιμπραήμ και προδότης της πατρίδας.
Ο Ιμπραήμ σταμάτησε στη βρύση με το στρατό του και αφού έφαγε και ήπιε ολόδροσο νερό, έκανε μια βόλτα μαζί με το Νενέκο μέσα στο μαγευτικό δάσος της Κάνισκας. Επειδή όμως το δάσος ήταν πυκνό, περιπλανήθηκαν μέσα σ΄ αυτό και οι δυο τους για αρκετή ώρα. Τελικά βρήκαν το δρόμο της επιστροφής.
Στην ερημιά του δάσους δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία στο Νενέκο να ξεπλύνει το στίγμα της προδοσίας του και να προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στην πατρίδα. Να χαλάσει δηλαδή το χαλαστή τόσων ψυχών και τόσων άψυχων πραγμάτων τού Μοριά και της Ρούμελης, αλλά δεν το έκανε.
Προφανώς η βρύση πήρε το όνομα της από το δεσπότη (εξουσιαστή, δυνάστη, ηγεμόνα) Ιμπραήμ, μετά το πέρασμα του από εκεί.

Το Γυφταπήδημα
Γεφύρι-Αξιοθέατη τοποθεσία
Διασχίζοντας ο Σελινούντας την περιφέρεια Λαπαναγών, σ΄ ένα σημείο μεταξύ των βράχων Μακελλαριάς και Γερακοβουνιού, η κοίτη του στενεύει υπερβολικά και τα νερά του περνούν από στενωπό πλάτους 8-10 περίπου μέτρων.
Στο μέρος αυτό τα νερά λιμνάζουν, σε αρκετό μήκος, σχηματίζοντας και πλούσιο ψαρότοπο.
Τη στενωπό τη σχηματίζουν δύο πέτρινοι όγκοι που, ξεκινώντας από τις όχθες του ποταμού, ανεβαίνουν συγκλίνοντας και σε ύψος 20 περίπου μέτρων, που τελειώνουν, αφήνουν άνοιγμα περίπου τεσσάρων - πέντε μέτρων.
Το άνοιγμα αυτό λέγεται Γυφταπήδημα, γιατί κατά την παράδοση το είχε πηδήσει γύφτος κυνηγημένος από τους Τούρκους.
Στο μέρος αυτό οι Λαπαναγίτες είχαν φτιάξει πέτρινο γεφύρι, που σώζεται ακόμα, για να επικοινωνούν με τη Μακελλαριά και τα χτήματα τους στην απέναντι πλευρά του Σελινούντα, στην τοποθεσία Λευτεροχώρι, όπου είναι και του «Δεσπότη η Βρύση.

Τελευταία τροποποίηση στιςΠαρασκευή, 12 Ιουλίου 2013 14:42
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Ιστορία Επικοινωνία »
επιστροφή στην κορυφή

Ο ΔΗΜΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ