Οικογένεια Πετιμεζά

Διωγμένοι από τους Τούρκους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χωριό τους και να εγκατασταθούν κοντά στα Καλάβρυτα, όπου σε ανάμνηση της καταγωγής τους ίδρυσαν στην περιοχή το χωριό Σουδενά και έχτισαν τον οικογενειακό πύργο τους, σημερινή ιδιοκτησία Αντωνίου Πετιμεζά, γιου του Γκολφίνου, αντιναυάρχου εν αποστρατεία.

Οι Πετιμεζαίοι εμφανίζονται κυρίως στα Ορλωφικά, όπου 16 μέλη της οικογένειας φονεύτηκαν μαχόμενοι στο χωρίο Σκεπαστό, αλλά και κατά τη διάρκεια των διώξεων των κλεφτών κυνηγήθηκαν άγρια από τους Τούρκους και τους κοτζαμπάσηδες. Με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 οι Πετιμεζάδες ανασυγκρότησαν το στρατιωτικό τους σώμα και έλαβαν μέρος σε αρκετές μάχες με επιτυχία. Μετά την επανάσταση οι Πετιμεζάδες ασχολήθηκαν με την πολιτική και εκλέγονταν βουλευτές συνήθως στην περιφέρεια Καλαβρύτων. Οι περισσότεροι εξ αυτών ακολουθούσαν μέχρι πρόσφατα στρατιωτική καριέρα φτάνοντας τις περισσότερες φορές σε αρκετά υψηλόβαθμες θέσεις.

Αθανάσιος Πετιμεζάς, (1760 - 1804), διάσημος κλέφτης και αρματολός

Γιος του Αντώνη Πετιμεζά, υπήρξε αρματολός και αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων. Σε ηλικία 10 ετών συνελήφθη από τους Τούρκους και απήχθηκε στη Σμύρνη. Έξι χρόνια μετά κατάφερε να δραπετεύσει και να επιβιβασθεί σε πλοίο για να επιστρέψει στη Πελοπόννησο, αλλά κατά τη διάρκεια του πλου το πλοίο κυριεύθηκε από πειρατές και ο Αθανάσιος πουλήθηκε ως δούλος στη Λιβύη. Εκεί διακρινόμενος στο ρεσάλτο κατάφερε να ελευθερωθεί και επιβιβαζόμενος σε πλοίο να επιστρέψει στη πατρίδα του. Στα Καλάβρυτα μόλις έφθασε άρχισε αμέσως να καταρτίζει εθελοντικά ένοπλα σώματα κλεφτών με τα οποία τρομοκρατούσε τους Τούρκους της περιοχής όπου και τους εξανάγκασε να του παραχωρήσουν το "αρματολίκι" Καλαβρύτων - Βαστίτσης. Αργότερα όμως οι Τούρκοι για να τον εξοντώσουν προσεταιρίστηκαν τους Αλβανούς του Λάλα και τον κύκλωσαν στο "μετερίζι" του. Από τη σύγκρουση όμως εκείνη ο Αθανάσιος κατάφερε να βγει νικητής και να επιβληθεί στους Αλβανούς. Έτσι πλέον αναγνωρίσθηκε αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων διατηρώντας συνεχή συνεργασία με τους Ζαχαριά και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Οι Τούρκοι επωφελούμενοι κάποτε της απουσίας του Αθανάσιου Πετμεζά στη Μάνη συνεννοήθηκαν με τον πολιτικό του αντίπαλο πρόκριτο Χαραλάμπη επιτέθηκαν και φόνευσαν συγγενείς του. Όταν αργότερα γύρισε ο Αθανάσιος στράφηκε μετά μανίας εναντίον τους, κυρίευσε τον πύργο της Ζαρούχλας, όπου είχαν εγκλειστεί οι Τούρκοι μαζί με τον Χαραλάμπη και επανέκτησε το αρματολίκι των Καλαβρύτων. Αργότερα ο Βοεβόδας των Πατρών τον επικήρυξε και τον κατεδίωξε. Στις 11 Ιουνίου 1804 πολιορκήθηκε από τους Τούρκους στον οικογενειακό του πύργο στα Σουδενά και ύστερα από δεκάωρη αντίσταση τραυματίστηκε δόλια προδομένος από έναν έμπιστο του Οθωμανό καλούμενο Αχμέτ - Πετιμεζά. Η κεφαλή του στάλθηκε στο Σεράι του μόρα – βαλεσί στην Τρίπολη. Η σύζυγός του κατάφερε να σώσει τα παιδιά του και να διαφύγει μαζί στη Ζάκυνθο, με την βοήθεια του Ρώσου προξένου της Πάτρας. Παιδιά του ήταν οι: Βασίλειος και Νικόλαος Πετιμεζάς.

Κωνσταντίνος Πετιμεζάς (1764 - 1824), στρατηγός και πολιτικός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του Αντωνίου Πετιμεζα. Συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές περιπέτειες του αδελφού του Αθανασίου. Μετά την δολοφονία του το 1804 κατέφυγε στη Ζάκυνθο και κατατάχθηκε αρχικά στα Ρωσικά τάγματα και στη συνέχεια στα Αγγλικά τάγματα ελαφρού πεζικού. Όταν άρχισε η επανάσταση τέθηκε επικεφαλής σώματος Κεφαλλήνιων και Ηλείων και πήρε μέρος στην άλωση των πύργων των Καλαβρύτων, της Τρίπολιτσάς, του Λεβιδίου, του Ναυπλίου, των Πατρών κ.α. Στρατηγός των άτακτων στρατευμάτων (1823), πληρεξούσιος των στρατιωτικών στη Β’ Εθνική Συνέλευση του Άστρους (1823), διορίστηκε αργότερα αρχηγός των Όπλων της Ηλείας. Πέθανε στα Σουδενά από τυφοειδή πυρετό το 1824. Γιοί του ήταν οι αγωνιστές Ανδρέας, Ιωάννης, Γεώργιος, Θεόδωρος (συνταγματάρχης χωροφυλακής), Γρηγόριος, Αντώνιος (Έπαρχος) και Ανάστος.

Αναγνώστης Πετιμεζάς (1760 - 1822), αγωνιστής του 1821

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων. Ήταν γιος του Σωτήρη Πετιμεζά, αδελφού του Αθανασίου Πετιμεζά. Μετείχε στην ορκωμοσία των Αγωνιστών για την κήρυξη της Επανάστασης που πραγματοποιήθηκε στις 21 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα και έλαβε μέρος στις μάχες των Καλαβρύτων, στην Ακροκόρινθο, στην Τρίπολη υπό τις διαταγές του Κολοκοτρώνη κ.α. Κατά την εκστρατεία του Δράμαλη στην Πελοπόννησο τάχτηκε μαζί με το γιο του Σωτήρη, 17 ετών, και φονεύθηκαν και οι δυο σε μια απεγνωσμένη έξοδο που επιχείρησαν στις 12 Αυγούστου 1822 στο Βασιλικό της Σικυώνας, κοντά στη Κόρινθο.

Βασίλειος Αθ. Πετιμεζάς (1785 - 1872), αγωνιστής του 21΄ και πολιτικός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του Αθανασίου Πετιμεζά. Μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1804, κατέφυγε στη Ζάκυνθο και κατατάχθηκε στα ρωσικά τάγματα. Επανήλθε στην Πελοπόννησο το 1807. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία και ανέλαβε τη μύηση του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Στερεά Ελλάδα. Όταν άρχισε ο αγώνας, πολιόρκησε μαζί με τους λοιπούς Πετιμεζαίους τους Τούρκους των Καλαβρύτων, οι οποίοι είχαν, υπό τον Ιμπραήμ Αρναούτογλου, οχυρωθεί σε τρεις πύργους. Τον Απρίλιο του 1821 έλαβε μέρος στη μάχη του Λεβιδίου, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και στις μάχες κατά του Δράμαλη και του Ιμπραήμ. Έλαβε τον βαθμό του στρατηγού των ατάκτων στρατευμάτων από το 1822 και το 1827 ονομάστηκε γενικός αρχηγός των Όπλων των επαρχιών Αχαΐας και Ηλείας. Μετείχε στην Γ’ Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας, στην Δ’ Εθνική Συνέλευση του Άργους (1829) και στην Ε’ Εθνική Συνέλευση Άργους και Ναυπλίου (1831 – 1832). Επί Καποδίστρια τιμήθηκε με το βαθμό του χιλιάρχου και διετέλεσε μέλος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου (1831). Το 1834 έλαβε τον βαθμό του συνταγματάρχη της Ελληνικής Φάλαγγας και ανέλαβε την διοίκηση της 10ης Τετραρχίας (Αχαΐας). Αργότερα παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Το 1847 ονομάστηκε υποστράτηγος. Ήταν πληρεξούσιος Καλαβρύτων στην Εθνική Συνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, βουλευτής Καλαβρύτων (1844 – 1847 και 1847 - 1850), γερουσιαστής (1861 – 1862), επίτιμος υπασπιστής του βασιλιά Γεωργίου του Α’, αντιστράτηγος (1864). Πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 1872 στο Αίγιο.

Νικόλαος Πετιμεζάς (1790 - 1865), στρατιωτικός, αγωνιστής του 1821 και πολιτικός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του Αθανασίου Πετιμεζά. Μετά το θάνατο του πατέρα του (1804), κατέφυγε στη Ζάκυνθο και κατατάχθηκε στα ρωσικά (1805), στα γαλλικά (1807) και στα αγγλικά τάγματα ελαφρού πεζικού (1810) υπό τη διοίκηση του Τζων Όσγουολντ. Διακρίθηκε στην πολιορκία της Λευκάδας (1811), όπου και τραυματίστηκε. Μετείχε των βρετανικών δυνάμεων στη Σικελία εναντίον των Γάλλων (1813 - 1814). Φιλικός από την περίοδο της παραμονής του στη Ζάκυνθο, ακολούθησε τον αδελφό του Βασίλειο στην Πελοπόννησο (1817), στην Ράχοβα της Λιβαδιάς και στην Ναύπακτο. Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση του 1821 έλαβε μέρος στη Συνέλευση των Καλτεζών και σε πολλές μάχες ως χιλίαρχος και από το 1823 ως αντιστράτηγος. Συνέβαλε σημαντικά στην αντιμετώπιση του Ιμπραήμ Πασά. Προβιβάστηκε σε στρατηγό των άτακτων στρατευμάτων τι 1825. Επιθεωρητής των στρατοπέδων Σελλά και Ακράτας (1826) και επικεφαλής σώματος σε ποικίλες μάχες κατά των Τουρκοαιγυπτίων, ανδραγάθησε κατά την εκστρατεία της Αττικής υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και στη συνέχεια συνετέλεσε στη σύσταση του στρατοπέδου στα Νεζερά. Διακρίθηκε στην οχύρωση και στις συγκρούσεις του Μεγάλου Σπηλαίου ως  φρούραρχος, της Καυκαριάς, του Τρυπιά και του Διακοφτού κατά του Ιμπραήμ. Μετείχε στην εκστρατεία του στρατηγού Τσωρτς στη Ρούμελη και διέπρεψε στο Δραγεμέστο. Επί Καποδίστρια έλαβε το βαθμό του χιλιάρχου του Ταξιαρχικού Σώματος και επί Όθωνος μετατάχτηκε στην Χωροφυλακή ως μοίραρχος (1833). Διετέλεσε Διοικητής των μοιραρχιών Λακωνίας, Αχαΐας και Ήλιδας λίγο πριν από το Στρατιωτικό Κίνημα του 1843, μετείχε στην καταστολή των στάσεων στην Πάτρα (1847) και στην Ηλεία (1848). Διετέλεσε πληρεξούσιος Καλαβρύτων στην Εθνική Συνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και βουλευτής Καλαβρύτων (1850 – 1853). Αργότερα του απονεμήθηκε ο βαθμός του αντιστράτηγου. Πέθανε στα Καλάβρυτα στις 3 Μαΐου  1865.

Γκολφίνος Πετιμεζάς, αρματολός και αγωνιστής του 1821

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιός του Αθανασίου Πετιμεζά. Έλαβε μέρος στην επανάσταση και διακρίθηκε σε πολλές μάχες, κυρίως σε αυτές της Αττικής καθώς και στις μάχες για την άλωση της Ναυπάκτου. Στη συνέχεια κατατάχθηκε στον στρατό και έλαβε τον βαθμό του αντιστράτηγου των ατάκτων στρατευμάτων. Γιός του ήταν ο Αθανάσιος Πετιμεζάς και δισέγγονός του ο Γκολφίνος Πετιμεζάς.

Βασίλειος Πετιμεζάς (1811 - 1897), αντιστράτηγος και υπουργός

Ο Βασίλειος Πετιμεζάς ήταν γιος του Αναγνώστη Πετιμεζά. Σε ηλικία 11 ετών έχασε τον πατέρα του και τον αδελφό του Σωτήρη που φονεύθηκαν σε τούρκικη ενέδρα το 1822. Αποφοίτησε της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων (1832), ανθυπασπιστής μηχανικού (1832), συνταγματάρχης (1872), υποστράτηγος (1879) και αντιστράτηγος (1886). Αποστρατεύτηκε το 1887. Διετέλεσε υπουργός των Στρατιωτικών (1861 – 1864, Ιανουάριος – Ιούνιος 1866, Απρίλιος – Μάιος 1886), αρχηγός του Μηχανικού, αρχηγός του Στρατού Ανατολικής Ελλάδας (1879 – 1880), επιθεωρητής του Στρατού (1880 – 1881), αρχηγός του Γ’ Αρχηγικού Στρατού (1883 – 1886), πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Πέθανε στη Αθήνα το 1897.

Γεώργιος Πετιμεζάς (1816 - 1872), εισαγγελέας και πολιτικός

Ήταν γιός του Αναγνώστη Πετιμεζά και σε αντίθεση με την οικογενειακή παράδοση που ήθελε οι Πετιμεζάδες να ακολουθούν στρατιωτική καριέρα, ο Γεώργιος σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Μονάχου ως υπότροφος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας. Από το 1846 εισήλθε στο δικαστικό κλάδο. Εισαγγελέας Εφετών, υπουργός Εσωτερικών (Μάρτιος – Απρίλιος 1863, Ιούνιος – Οκτώβριος 1863). Διετέλεσε πληρεξούσιος στην Β’ Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα (1862 – 1864). Πρωτοστάτησε στην αντιοθωμανική εξέγερση του Ναυπλίου κατά το 1862 μαζί με το Δ. Γρίβα και καταδικάστηκε σε εξορία. Πέθανε στην Αθήνα.

Ηρακλής Πετιμεζάς (1818 - 1895), αντιστράτηγος

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του Νικόλαου Πετιμεζά. Ακολούθησε στρατιωτική καριέρα, όπως και τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πετιμεζά, φοίτησε στην σχολή Ευελπίδων και το 1841 έγινε ανθυπασπιστής πυροβολικού, το 1881 έλαβε το βαθμό του συνταγματάρχη και το 1886 του υποστράτηγου. Αποστρατεύτηκε το 1894 με το βαθμό του αντιστράτηγου. Αρχηγός του Α’ και του Γ’ Αρχηγείου Στρατού. Πληρεξούσιος Καλαβρύτων στην Β’ Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα (1862 – 1864) και αντιπρόεδρος (Μάιος – Ιούλιος 1863). Πέθανε στην Αθήνα και γιος του ήταν ο Νικόλαος Πετιμεζάς - Λαύρας.

Λεωνίδας Πετιμεζάς (1825 - 1897), πολιτικός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιος του Νικολάου Πετιμεζά. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την πολιτική. Πρωτοεξελέγη βουλευτής Καλαβρύτων το 1853. Επανεξελέγη το 1856, το 1859, το 1865 και το 1869. Το 1861 διετέλεσε αντιπρόεδρος της βουλής ενώ τον επόμενο χρόνο εξελέγη πρόεδρός της. Πέθανε στην Αθήνα.

Σωτήριος Πετιμεζάς (1823 – 1892), υποστράτηγος και υπουργός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιός του Νικολάου Πετιμεζά. Ακολούθησε την στρατιωτική παράδοση της οικογένειας και εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Αποστρατεύτηκε το 1887 με τον βαθμό του υποστράτηγου. Παράλληλα ακολούθησε και πολιτική καριέρα εκλεγόμενος για πρώτη φορά βουλευτής Καλαβρύτων το 1865. Επανεξελέγη το 1868, 1872, το 1875, το 1879 και το 1881. Επίσης διετέλεσε υπουργός ναυτικών (Δεκέμβριος 1872 – Μάιος 1873) και υπουργός στρατιωτικών (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1876, Μάιος 1877, Ιανουάριος – Ιούνιος 1878). Συντηρητικός και μετρημένος επέδειξε ηγετικά χαρακτηριστικά αρχηγού κατά τη δίωξη της ληστείας (1851), την καταστολή του κινήματος του Παπουλάκου (1852), την περιστολή αταξιών κατά την είσοδο ανταρτικών σωμάτων στην Θεσσαλία (1854), κατά τα γεγονότα του 1862 και 1881. Πέθανε στην Αθήνα.

Αθανάσιος Πετιμεζάς (1828 – 1885), πολιτικός

Γεννήθηκε στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν γιός του αγωνιστή Γκολφίνου Πετιμεζά. Γνωστός και ως «κυβερνήτης» εξαιτίας της γέννησης του κατά το έτος της άφιξης του Ιωάννη Καποδίστρια. Ασχολήθηκε με την πολιτική και την περίοδο 1862 - 1864 παρέστη στην Β’ Εθνική Συνέλευση των Αθηνών ως πληρεξούσιος των Καλαβρύτων. Στη συνέχεια, το 1868, εξελέγη βουλευτής Καλαβρύτων για να επανεκλέγει το 1869, το 1872, το 1873, το 1875, το 1879 και το 1881. Διετέλεσε Υπουργός Εκκλησιαστικών και ,Δημόσιας Εκπαίδευσης (Ιούνιος – Οκτώβριος 1871), Οικονομικών (Απρίλιος – Οκτώβριος 1875), Δικαιοσύνης (Μάρτιος – Οκτώβριος 1880). Απεβίωσε στην Αθήνα.

Επαμεινώνδας Πετιμεζάς (1843 - 1918), υποστράτηγος και υπουργός

Γεννήθηκε στην Στεμνίτσα και ήταν γιός του συνταγματάρχη της χωροφυλακής Θεόδωρου Πετιμεζά. Παππούς του ήταν ο Κωνσταντής Πετιμεζάς. Ακολούθησε την στρατιωτική παράδοση της οικογένειας και εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Ανθηπολοχαγός πυροβολικού (1866), συνταγματάρχης (1896), υποστράτηγος (1909), αποστρατεύτηκε το 1910. Διετέλεσε δεύτερος κατά σειρά αρχηγός του Επιτελείου του Στρατού Θεσσαλίας κατά τον πόλεμο του 1897. Διευθυντής Δικαστικού του Υπουργείου Στρατιωτικών, πρόεδρος Στρατοδικείου, πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, αρχηγός της Χωροφυλακής, διοικητής της Ι Μεραρχίας (1909). Χρημάτισε υπουργός Εσωτερικών (22 Ιανουαρίου – 22 Φεβρουαρίου 1910) στην κυβέρνηση Στέφανου Δραγούμη.

Κωνσταντίνος Πετιμεζάς (1863 - 1942), αντιστράτηγος

Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα και ήταν γιός του βουλευτή Καλαβρύτων και αντιπροέδρου της Βουλής Γεωργίου Πετιμεζά και εγγονός του Βασιλείου. Ακολούθησε την παράδοση της οικογένειας και κατατάχθηκε στο στρατό. Αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων, ανθυπολοχαγός πυροβολικού (1887). Μέλος της Εθνικής Εταιρείας, πήρε μέρος στον πόλεμο στον ελληνοτουρκικό πόλεμου του 1897 και στους Βαλκανικούς πολέμους 1912 – 1913 ως διοικητής μοίρας πυροβολικού. Συνταγματάρχης (1914), αρχηγός πυροβολικού του Δ΄ Σώματος Στρατού (1915 – 1916). Παρέμεινε εκτός στρατεύματος κατά την περίοδο 1917 – 1920. Ανακλήθηκε το 1920 και προήχθη σε υποστράτηγο αναδρομικά από το 1918. Πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία, κατά την οποία διετέλεσε διοικητής της V και της IV Μεραρχίας του Σώματος Στρατού Σμύρνης, του Γ΄ και του Β΄ Σώματος Στρατού και της Γενικής Στρατιωτικής Διοίκησης Νοτίου Περιοχής. Υπήρξε οργανωτής 12 συνταγμάτων πολιτοφυλακής για την άμυνα του πληθυσμού από τις επιθέσεις των Τούρκων ανταρτών (Τσετών) και για αυτό επικηρύχτηκε από την Τουρκική Επαναστατική Κυβέρνηση. Αποχώρησε από τη διοίκηση εξαιτίας της διαφωνίας του με τον αρχιστράτηγο Γεώργιο Χατζηανέστη. Αποστρατεύθηκε το 1923 και αφοσιώθηκε στα τοπικά θέματα των Καλαβρύτων. Υπήρξε από τους κύριους εμπνευστές του Ηρώου της Αγίας Λαύρας. Πέθανε στην Αθήνα.

Νικόλαος Πετιμεζάς-Λαύρας (1873-1952), στρατιωτικός, ποιητής και χρονογράφος

Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα και ήταν γιος του Ηρακλή Πετιμεζά. Αποφοίτησε από την Σρτατιωτική Σχολή των Ευελπίδων, ανθυπολοχαγός πυροβολικού (1894), αντισυνταγματάρχης (1916). Έλαβε μέρος στους πολέμους του 1897 και 1912 – 1913. Στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία των Παρισίων. Διετέλεσε Νομάρχης Κέρκυρας, Κυκλάδων, Αττικής και Βοιωτίας επί οκταετία. Διευθυντής του γραφείου της Γερουσίας (1929). Γνωστός λογοτέχνης με το ψευδώνυμο «Λαύρας» έγραφε στο περιοδικό «Νουμάς» από το 1920 και από το 1925 στην εφημερίδα «Εστία» ως τακτικός χρονογράφος μέχρι το θάνατο του. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Απλά Λόγια (1920), γαλές Φωνές (1925), Εγκλώπια (1925) και το Ημερολόγιο Εκστρατείας 1912 – 1913 (1981). Η ποίηση του χαρακτηρίζεται από σκεπτικισμό που δεν επηρέασε όμως την λυρική του διάθεση και από τόνους μελαγχολίας. Περιέγραψε την «παλιά Αθήνα» και αντιμετώπισε με ιδιαίτερη συμπόνια το καθημερινό δράμα της προχωρημένης ηλικίας. Το ζωηρό ηθογραφικό του χρώμα χαρακτηρίζεται περισσότερο από την προσπάθεια διείσδυσης στην ψυχολογία των ανθρώπων του λαού. Γιος του ήταν ο Ηρακλής Πετιμεζάς συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός και αγωνιστής της εθνικής αντίστασης.

Ηρακλής Πετιμεζάς (1903 - 1998), δημοσιογράφος και πολιτευτής

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Νικόλαου Πετιμεζά - Λαύρα. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία. Εργάστηκε στις εφημερίδες: Ακρόπολις, Ελευθερία, Απογευματινή, Ελεύθερος Κόσμος. Στην Εθνική Αντίσταση (ΕΔΕΣ) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο με το ψευδώνυμο «Νικήτας». Γενικός Διευθυντής της Υπηρεσίας της Ραδιοφωνίας. Υπουργός Τύπου και Πληροφοριών (Νοέμβριος 1945 – Μάρτιος 1946) στην κυβέρνηση Θ. Σοφούλη. Συγκρότησε πλούσιο αρχείο της Εθνικής Αντίστασης που δώρησε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στην ΕΣΗΕΑ και στο Μουσείο Μπενάκη. Έγραψε μεταξύ άλλων: Εθνική Αντίσταση και Κοινωνική επανάσταση, Ζέρβας και Ε.Α.Μ., ο Αγώνας 1941 – 1944 βάσει των αρχείων της αντάρτικής ομάδας «Νικήτας» (Αθήνα 1991).

Θρασύβουλος Πετιμεζάς (1874 - 1939), καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργός

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και ήταν γιός του εισαγγελέα εφετών και πολιτικού Γεωργίου Πετιμεζά και εγγονός του Αναγνώστη Πετιμεζα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1889 – 1894). Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Εμπορικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1903 -1905). Υφηγητής του Εμπορικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (1906 – 911) και τακτικός καθηγητής (1912 – 1939). Ιδρυτικό μέλος της Κοινωνιολογικής Εταιρείας (1908) και του κύκλου των Κοινωνιολόγων του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, νέων τότε νομικών, φορέων νεωτεριστικών ιδεών από τις σπουδές του στην Γερμανία. Γραμματέας της επιτροπής σύνταξης του Αστικού Κώδικα (1909) και μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Εμπορικού Νόμου και του Ναυτικού Δικαίου (1908, 1911). Βουλευτής Αττικής στην Α΄ Αναθεωρητική Βουλή (1910) και στη Β’  Αναθεωρητική Βουλή (1910 – 1911). Μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου (1910). Μετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913, όχι ως στρατιώτης αλλά προσφέροντας πολιτικές υπηρεσίες. Μετά τα Νοεμβριανά (1916) προσέφυγε στην Κρήτη και διετέλεσε νομικός σύμβουλος της διοικητικής αντιπροσωπείας της Προσωρινής Κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης. Κατά το διάστημα Νοεμβρίου 1916 – Ιουνίου 1917 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο, όπως επίσης πάλι το 1920 και 1921. Συνυπέγραψε με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου «το Δημοκρατικό Μανιφέστο» (Φεβρουάριος 1922) με συνέπεια να συλληφθεί, να δικαστεί από το Κακουργιοδικείο της Λαμίας (23 Ιουνίου – 6 Ιουλίου 1922) και να καταδικαστεί σε τριετή φυλάκιση (Δίκη της Λαμίας). Αμνηστεύτηκε από την «Επανάσταση του 1922». Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών (1926), προσωρινά Συγκοινωνίας (1926), προσωρινά Εξωτερικών (1926) στην κυβέρνηση Γ. Κονδύλη. Εισηγήθηκε το νόμο που απέκλειε από τις βουλευτικές εκλογές του 1927 τους συνεργάτες του Θ. Πάγκαλου. Γνωστότερα από τα πολλά νομικά δημοσιεύματα του είναι: Ναυτικόν Δίκαιον (1929) και Εμπορικόν Δίκαιον, τομ. Α’ (1929) Υπήρξε συνεπιμελητής της έκδοσης της Επιθεωρήσεως των Κοινωνικών και Νομικών Επιστημών (1908) και συνεργάτης της Επιθεωρήσεως Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (1916).

Γεώργιος Πετιμεζάς ήταν πολιτικός

Ήταν γιός του Βασίλειου Πετιμεζά και καταγόταν από την σπουδαία οικογένεια των Πετιμεζάδων. Ακολούθησε αρχικά την στρατιωτική παράδοση της οικογένειας και εισήλθε στη σχολή Ευελπίδων. Απολύθηκε όμως το 1844 επειδή έλαβε μέρος σε στάση εναντίον του Όθωνα. Το 1854 έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Ηπείρου ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη βουλευτής ενώ για ένα διάστημα διετέλεσε αντιπρόεδρος της βουλής. Γιός του ήταν ο Κωνσταντίνος Πετιμεζάς και εγγονός του ο Κώρης Αμοιραδάκης, αξιωματικός του στρατού που σκοτώθηκε το 1922.

Γκολφίνος Πετιμεζάς (1922), αντιναύαρχος εν αποστρατεία

Γεννήθηκε το 1922 στα Σουδενά Καλαβρύτων και ήταν δισέγγονος του Γκολφίνου. Απόφοιτος της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και της Ναυτικής Σχολής Πολέμου. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του αντιναύαρχου το 1972. Έλαβε μέρος στον πόλεμο 1940 – 1945 και ως αξιωματικός – κυβερνήτης κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο (1946 – 1949. Διετέλεσε υπαρχηγός του Αρχηγείου Ναυτικού. Γενικός γραμματέας και ακολούθως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Στραυρού.