Ομιλία του Δημάρχου Καλαβρύτων Γεωργίου Λαζουρά, στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Θεοδώρου Γ. Σπυρόπουλου στο Δρυμό (Μοστίτσι) Καλαβρύτων, στις 16-8-2015.

• Παρηγοριές, ελπίδες, παρακαταθήκες και διδαχές σας αυτές που έλεγε και έγραφε ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, σε μήνυμα – έκκλησή του, προς την ομογένεια, στις 23-12-2010:
«Η ανθρωπότητα διανύει μία εξαιρετικά πολύπλοκη και δύσκολη εποχή με προκλήσεις σε όλα τα μέτωπα. Η σοβαρότατη οικονομική κρίση, που πλήττει πολλές χώρες, ανέδειξε την παθογένεια και δυσλειτουργία υπαρχόντων οικονομικών δομών, κοινωνικών θεσμών, αξιών και αρχών…», «…τα προβλήματα αυτά, είναι ζητήματα πολιτισμού. Δεν προέκυψαν ξαφνικά και συμπράξαμε όλοι στη δημιουργία τους. Παραμελήσαμε την πνευματική και πολιτιστική μας ανάπτυξη, δίνοντας προτεραιότητα και αξία στην υλιστική εκδοχή του κόσμου, χάνοντας την ισορροπία και προκαλώντας δυσαρμονία στις ζωές μας. Όμως, μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις και αδιέξοδα της εποχής μας οφείλουμε να ενισχύσουμε τις ελπίδες μας και να στερεώσουμε την αισιοδοξία μας για το αύριο. Ως Αμερικανοί πολίτες ελληνικής καταγωγής διαθέτουμε μία τεράστια παρακαταθήκη πατρογονικής πνευματικής και πολιτιστικής περιουσίας στην οποία μπορούμε να ανατρέξουμε για να αντλήσουμε δύναμη, ιδέες και αξίες, που σήμερα έχουμε ανάγκη. Αυτό, άλλωστε, είναι το χρέος μας απέναντι στις μελλοντικές γενεές».
«Ας διαθέσουμε χρόνο για, ατομική και συλλογική, αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία και αντλώντας θετικά μαθήματα από το παρελθόν, ας προχωρήσουμε στις αλλαγές εκείνες που θα μας καταστήσουν ικανούς και ικανές να συμβάλουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για την Ομογένεια, τη χώρα που μας φιλοξενεί, την Ελλάδα και την οικουμένη. Μπορούμε και το έχουμε αποδείξει, πολλές φορές, στην πορεία μας. Ο αλτρουισμός, η ομοψυχία, ο αλληλοσεβασμός και η ενότητα ας σταθούν οδηγοί μας για το μέλλον και πηγή έμπνευσης η αξεπέραστη ανθρωποκεντρική σοφία που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Ο Ελληνισμός ως ιδεολογία είναι η έντονη αγάπη για τον κόσμο. Είναι η πρώτιστη και συνεχής αιτία της κοσμογονίας και της κοσμοποιίας».

• Παρηγοριές, ελπίδες, παρακαταθήκες και διδαχές σας αυτές που έλεγε και έγραφε ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, σε μήνυμα – έκκλησή του, προς την ομογένεια, στις 12-12-2011:
«Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα σαφώς δεν αφορά μόνο τους, εντός των συνόρων, συμπατριώτες. Αφορά όλους τους Έλληνες, που ζουν διάσπαρτοι στις πέντε ηπείρους. Ένα τεράστιο δυναμικό, μία δεύτερη Ελλάδα, αφού σύμφωνα με επίσημα στοιχεία προσεγγίζει τα εννέα εκατομμύρια Ομογενείς, σε περισσότερες από 140 χώρες. Ένα τεράστιο δυναμικό που δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητο.
Η αδυναμία αυτή της Ελληνικής Πολιτείας μας ξενίζει και γεννά απορίες σε εμάς τους Έλληνες της Διασποράς. Είναι πραγματικά, απορίας άξιον, το γεγονός ότι, τόσο κυβερνητικά στελέχη, όσο και της αντιπολίτευσης, δεν έθεσαν στην Ελληνική Βουλή το ερώτημα «Που είναι η Ομογένεια;» κατά την κρίσιμη αυτή, για τη χώρα, περίοδο.
Από την πλευρά μας καταβάλλαμε προς αυτή την κατεύθυνση πολλές προσπάθειες, με προσωπικές ακόμη παρεμβάσεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα από το 2009 που διαφάνηκε η «κορυφή του παγόβουνου», ενεργοποιηθήκαμε με μοναδικό σκοπό να συνδράμουμε για άλλη μία φορά την Ελλάδα. Καταθέσαμε ουσιαστικές προτάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν έτυχαν της δέουσας προσοχής. Αρκεί να αναφέρω την κατάθεση της πρότασής μας για το Ομόλογο της Διασποράς. Η ολοκληρωμένη αυτή πρόταση ενθουσίασε (αλήθεια είναι ότι ακούσαμε κολακευτικά σχόλια και επαίνους) και ενώ υποτίθεται ότι δρομολογήθηκε, ποτέ δεν μάθαμε, στη συνέχεια, γιατί σταμάτησε.
Είναι γνωστό ότι ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι αποτελούν μία ισχυρή «εφεδρεία» για την Ελλάδα, συγκαταλέγονται αμέτρητες διακεκριμένες και ηγετικές προσωπικότητες σε όλους του τομείς: της πολιτικής, της επιχειρηματικότητα, της επιστήμης, της οικονομίας, της Τέχνης και του Πολιτισμού κ.ά. Τα τελευταία δύο χρόνια εκπρόσωποί τους, εξέφρασαν την πρόθεση και τη βούληση να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Ελλάδας με την επιρροή που ασκούν στη διεθνή κοινότητα, μεταφέροντας πολύτιμη τεχνογνωσία και εμπειρία. Αγνοήθηκαν, ωστόσο, από την αρμόδια πολιτική ηγεσία, η οποία αρκέσθηκε σε επιλεκτικές επαφές με ορισμένα «ηχηρά» ονόματα, κυρίως της Ομογένειας της Αμερικής.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι παρ΄ όλο τον συναισθηματισμό οι Ομογενείς επιχειρηματίες δεν πρόκειται να επενδύσουν στην πατρίδα. Ίσως αυτό να ακούγεται σκληρό, αλλά η Ομογένεια, γενικότερα, δεν ξεχνά την αδιαφάνεια στο χειρισμό της οικονομικής τους συνδρομής για τους πυρόπληκτους ή σεισμοπαθείς, που ανήλθε σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην συνδράμει πρόθυμα, όπως αναμενόταν, σε «Ταμεία Εθνικής Σωτηρίας».
Εν ολίγοις, η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Η αρχή βέβαια έγινε πολλά χρόνια πριν. Όσοι ασχολούμαστε ενεργά με τα κοινά της Ομογένειας, εδώ και δεκαετίες, επισημάναμε την απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας να δώσει ρόλο στην Ομογένεια, ακόμα στη δεκαετία του ’90, όταν ιδρύθηκε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ). Η έλλειψη Εθνικής Στρατηγικής, για την οποία έγινε τόσος πολύς λόγος, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του θεσμού του ΣΑΕ (Δεκέμβριος του 1995), που ήταν εξ αρχής απόλυτα εξαρτώμενος από το Εθνικό Κέντρο. Δημιούργησε έναν θεσμό για … το θεαθήναι, αφού ο Νόμος για το ΣΑΕ εξ αρχής δεν του παρείχε καμία ουσιαστική αρμοδιότητα.
Επίσης, ας γίνει αντιληπτό ότι ούτε η ομογένεια ούτε το Ελληνικό κράτος έχει ανάγκη καθοδήγησης του ενός από του άλλου. Απεναντίας, οι δύο πλευρές θα ωφελούντο από τον συντονισμό, τη σύμπραξη και τη συνέργεια. Είναι καιρός να ξεπεράσουμε το εθνικό σαράκι του «εμείς και εσείς» και να λειτουργήσουμε με συλλογικό Όραμα.
Η ευμετάβλητη συγκυρία, εθνική και διεθνής, αλλά και ο άμεσος κίνδυνος πολιτιστικής αφομοίωσης των νεοτέρων γενεών Ελληνισμού στο εξωτερικό, καθιστούν ιστορική αναγκαιότητα και επιταγή τη χάραξη μιας μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής αλληλοεκτίμησης, αλληλοαξιοποίησης και συντονισμού των Ελλήνων εντός και εκτός συνόρων...».

• Παρηγοριές, ελπίδες, παρακαταθήκες και διδαχές σας αυτές που έλεγε και έγραφε ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, σε μήνυμά του, για τη γιορτή των τριών Ιεραρχών, στις 30-1-2012:
«Στη σημερινή δύσκολη και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα το μήνυμα των τριών Ιεραρχών είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Η ανθρωπότητα και ο Ελληνισμός έχουν ανάγκη τη σοφία, τις ιδέες και αρχές της ελληνικής παιδείας για να γίνουν πλοηγός στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αδιεξόδων και οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Η ελληνική παιδεία είναι εκείνη που προσφέρει τα ανθρωπιστικά πρότυπα και καλλιεργεί ήθος μεταφέροντας τις θεμελιώδεις αρχές και ιδέες της ειρηνικής συνύπαρξης, του σεβασμού στον άνθρωπο και στη φύση, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης.
Εάν πράγματι θέλουμε να τιμήσουμε το έργο και την προσφορά των Τριών Ιεραρχών δεν αρκούν οι τυπικοί εορτασμοί. Απαιτείται κυρίως η μίμηση της στάσης ζωής τους. Ας αναλογισθούμε λοιπόν την ευθύνη που φέρουμε συλλογικά ως ομογένεια και ο καθένας μας ατομικά για τη συνειδητή ανάκτηση και διάδοση της ελληνικής παιδείας και των ακατάλυτων αξιών που μεταφέρει.
Ας κάνουμε ένα άτυπο συμβόλαιο τιμής για την παιδεία, αναγνωρίζοντας την ανάγκη καθολικής κινητοποίησης, συμπόρευσης και συνεργασίας. Ας καταστεί η Ελληνική και Ελληνόγλωσση Παιδεία το πεδίο που μας ενώνει!».
Αυτά έλεγε, έγραψε και διακήρυττε, ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, την προτομή του οποίου, αποκαλύψαμε, πριν από λίγο, εδώ στο χωριό του, στον τόπο που γεννήθηκε, στον όμορφο Δρυμό, το Μοστίτσι, του Δήμου Καλαβρύτων.
Αυτές τις παρηγοριές κι ελπίδες, μας δίδει, όπως τον θωρούμε, ακίνητο, αγέρωχο και επιβλητικό, όλοι εμείς, στην αριστουργηματική, αυτή, προτομή του.
Αυτές τις παρακαταθήκες μας άφησε.
Αυτός ήταν, ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος.
Ένας γνήσιος Καλαβρυτινός, ένας πραγματικός πατριώτης.
Η μεγαλύτερη φυσιογνωμία και ο χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος του απόδημου, του οικουμενικού Ελληνισμού και των απανταχού της γης Καλαβρυτινών.
Ένα Καλαβρυτινόπουλο, που γεννήθηκε και ξεκίνησε, από το πανέμορφο και μικρό αυτό χωριό των Καλαβρύτων, το Δρυμό – μια απειροελάχιστη κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη – και με τη δουλειά και τον αγώνα του, “κατέκτησε” ολόκληρο τον κόσμο.
Στην παιδική του ψυχή “στοίχειωσαν” οι εικόνες από την τραγική εκτέλεση όλου του ανδρικού πληθυσμού των Καλαβρύτων και την πυρπόληση της πόλης.
“Οι μνήμες παραμένουν έντονα χαραγμένες στην ψυχή μου και δεν μπορώ, να μην αναρωτηθώ, ακόμη και σήμερα, τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην ανείπωτη βαναυσότητα, που μπορεί να προκαλέσει στο συνάνθρωπό του. Έχω ακόμα στη σκέψη μου τους καπνούς… Θυμάμαι τις συνεχείς επιδρομές των Γερμανών, λόγω της αντίστασης των Ελλήνων σε όλη την περιοχή.
Θυμάμαι, σα να είναι τώρα, που καιγόντουσαν τα Καλάβρυτα…” έλεγε, ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, σε συνέντευξή του, το Δεκέμβριο του 2012.
Γι’ αυτό, κάθε χρόνο, και εφόσον οι πολλές υποχρεώσεις του το επέτρεπαν, επισκεπτόταν τα Καλάβρυτα στις 13 Δεκέμβρη και συμμετείχε στο πάνδημο μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες, με τελευταία, ύστατη απότιση φόρου τιμής, σεβασμού και μνήμης στους εκτελεσθέντες με την κατάθεση, τιμητικού γι’ αυτούς, στεφάνου, στις 13 Δεκέμβρη του 2013, λίγους (εννέα, 9) μήνες, πριν, την αδόκητη εκδημία του.
Το χωριό του, εδώ, ο Δρυμός, η Κλειτορία, τα Καλάβρυτα, η Ελλάδα ολόκληρη, ήταν, το αίμα που έρρεε στις φλέβες του, το αγνό Χριστιανικό, Ελληνικό, Καλαβρυτινό αίμα, όπως μεταδόθηκε από τους αείμνηστους πατριώτες γονείς του Γεώργιο και Γιαννούλα Σπυροπούλου.
Ήταν, το οξυγόνο που τον δυνάμωνε και τον αναζωογονούσε. Ήταν, οι παλμοί της καρδιάς του που χτυπούσαν.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος και σημαντικός Έλληνας, που με τον ακέραιο χαρακτήρα του και την ακαταπόνητη εργατικότητά του, κατέκτησε επάξια, μια ξεχωριστή θέση μεταξύ των πατριωτών της Ομογένειας.
Με τη μακρά και επιτυχημένη επαγγελματική του πορεία και την πάντα, πρωτοπόρα και φιλότιμη εθνική του προσφορά, αγαπήθηκε από τους συμπατριώτες μας, όπου γης, και τιμήθηκε από την Ελλάδα, την οποία λάτρευε και με πάθος υπηρετούσε, μέχρι την εκδημία του.
Η συνεισφορά του, στις προσπάθειες της Ελληνικής Διασποράς για τη διάδοση των αγαθών του Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά και οι μακρόχρονοι, συνεχείς και ακούραστοι αγώνες του για τα δίκαια της Πατρίδας μας, θα παραμείνουν αιώνια κληρονομιά και φωτοδότης για όλους μας.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, υπήρξε αγνός πατριώτης, οραματιστής, ιδεαλιστής, φιλάνθρωπος και ηγέτης.
Ήταν, όπως έχει ήδη γραφεί, ο μεγάλος Έλληνας ονειρευτής της Διασποράς, ο πνευματικός άνθρωπος, ο δραστήριος προστάτης του περιβάλλοντος, η στιβαρή ηγετική μορφή του ελληνισμού που γνώριζε να δρα, να διεκδικεί και να επιτυγχάνει, ο έντιμος μαχητής της ζωής, το στήριγμα όσων αναζήτησαν απ’ αυτόν αγάπη ή ένα χέρι βοηθείας, ο «ιππότης του Ελληνισμού».
Το όνομα και η ζωή του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου, ταυτίστηκαν με τη σύγχρονη Ελληνοαμερικανική ιστορία και τις μεγάλες κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες της ομογένειας για τη στήριξη της Πατρίδας μας και την ανάδειξη και διάδοση των αυθεντικών ιδεών του Ελληνισμού, ως αντίδοτου στη σημερινή κρίση αξιών.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, είχε πρωτοστατήσει στην καθιέρωση της παγκόσμιας συνάντησης των όπου γης Καλαβρυτινών της ομογένειας και στην ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών για τη στήριξη του τόπου μας.
Το καλοκαίρι του 1998, συμμετείχε ενεργά στο πρώτο συνέδριο αποδήμων Αχαιών, που διοργάνωσε, η τότε, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας.
Το 2001 ίδρυσε την Παγκόσμια Ένωση Καλαβρυτινών (Π.Ε.ΚΑ.) της οποίας ήταν Πρόεδρος με Αντιπρόεδρο τον Αλέκο Γιαννούλια και Γραμματέα τη Μαρία Δαφαλιά – Μασσαρά, τη «μπουμπουλίνα των Καλαβρύτων», όπως την έλεγε, και διοργάνωσε, δύο, παγκόσμια συνέδρια Καλαβρυτινών, στα Καλάβρυτα, το 2002 και το 2004, με μεγάλη συμμετοχή Καλαβρυτινών, επιστημόνων, υπουργών, επιχειρηματιών από την Καλαβρυτινή διασπορά, απ’ όλα τα σημεία του πλανήτη και με την τιμητική παρουσία, σ’ αυτά, του μακαριστού αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, στήριξε και χρηματοδότησε σημαντικά έργα στην περιοχή της Κλειτορίας και εδώ στο χωριό του, όπως η ανάδειξη του Αρχαίου Κλείτορα και τα άλλα έργα στο χωριό που, ανέφερε η ομιλήτρια κ. Ρίτσα Χριστοδουλοπούλου, πριν από λίγο.
Μεγάλη, τέλος, ήταν η αγάπη, η αγωνία και ο αγώνας του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου για την Ελληνική παιδεία και τον Ελληνικό πολιτισμό.
“Το πολύτιμο αγαθό της Ελληνικής παιδείας, που κληρονομήσαμε ως έθνος, οφείλουμε να το διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού”, έλεγε.
Στις Η.Π.Α. είχε χρηματοδοτήσει και είχε ιδρύσει, μέσω του ιδρύματος Έρρικα και Τέντ Σπυροπούλου, πολλά σχολεία, ακαδημίες, όπου τα παιδιά των Αμερικανών μάθαιναν τα Ελληνικά γράμματα, τα γνωστά charter schools.
Ένα από αυτά τα charter schools που είχε ιδρύσει ήταν και το ελληνικό σχολείο “Ακαδημία Σωκράτης”, στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α., όπου, φοιτούν, αμερικανοί μαθητές, είναι, δίγλωσσο (Αγγλικά και Ελληνικά), ισότιμο με τα αμερικάνικα, ενταγμένο στο εκπαιδευτικό σύστημα των Η.Π.Α. και υψηλού κύρους και οι αιτήσεις αμερικανών πολιτών για να φοιτήσουν τα παιδιά τους σ’ αυτό, είναι υπερπολλαπλάσιες των δυνατοτήτων κάλυψης και φοίτησης του σχολείου (περίπου 1000) γεγονός που αποδεικνύει το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τα ελληνικά γράμματα, την ελληνική παιδεία και τον ελληνικό πολιτισμό.
Αντίστοιχα, ελληνικά σχολεία, είχε ιδρύσει, χρηματοδοτήσει και λειτουργούν και σε άλλες πολιτείες των Η.Π.Α..
Μια ξεχωριστή, αξιέπαινη και πατριωτική πρωτοβουλία του αείμνηστου Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου, που φανέρωνε, την αγάπη του, το πάθος του, τη λατρεία του για την παιδεία, τους νέους και ιδιαίτερα για τη διάδοση της Ελληνικής Παιδείας, του Ελληνικού Πολιτισμού και της Ελληνικής Ιστορίας.
Ήταν δε, ιδιαίτερα συγκινητικό το γεγονός και δείχνει την αξία και την προσφορά αυτών των σχολείων του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου, στον Ελληνισμό, όταν, το καλοκαίρι του 2014, φιλοξενήσαμε στα Καλάβρυτα και ξεναγήσαμε στους ιστορικούς μας τόπους, 40 περίπου μαθητές και 10 γονείς τους από το σχολείο αυτό την «Ακαδημία Σωκράτης» της Βόρειας Καρολίνας των Η.Π.Α..
Κατά την τελευταία ημέρα, της φιλοξενίας τους, όταν τους παρουσιάσαμε παραδοσιακούς Ελληνικούς Καλαβρυτινούς δημοτικούς χορούς, στην κεντρική πλατεία των Καλαβρύτων, μπροστά από την ιστορική μας εκκλησία, όχι μόνο, οι αμερικανοί μαθητές, συμμετείχαν, ένθερμα, στους χορούς, αλλά το συγκινητικότερο, στο τέλος τους, όλοι οι μαθητές και οι γονείς, έψαλλαν, σε άπταιστα ελληνικά και με σεβασμό, τον Εθνικό μας Ύμνο, τον Ύμνο προς την Ελευθερία.
Έτσι, μέσω της ίδρυσης και στήριξης αυτών των σχολείων ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, έκανε πράξη αυτό που έλεγε ο Ισοκράτης “Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας”.
Ο Δήμος Καλαβρύτων, υποστηρίζει και ενισχύει αυτή την εθνική και πατριωτική προσπάθεια και είναι πρόθυμος να φιλοξενήσει και πάλι μαθητές απ’ αυτά τα σχολεία, στα όμορφα και ιστορικά Καλάβρυτα και τα χωριά μας.
Η εκδημία του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου, υπήρξε μια σημαντική απώλεια για τα Καλάβρυτα, μια σημαντική απώλεια για τον Ελληνισμό.
Τα Καλάβρυτα, οι Καλαβρυτινοί αλλά και ο Ελληνισμός γίναμε φτωχότεροι.
Υποκλινόμαστε, με σεβασμό, μπροστά στην, προ ολίγου, αποκαλυφθείσα καλαίσθητη και αριστουργηματική προτομή του, έργο του εξαίρετου Καλαβρυτινού, από το γειτονικό Κλείτορα καλλιτέχνη και γλύπτη Σπύρου Χαραλαμπόπουλου, γυιού του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, ενός νέου παιδιού και νέου καλλιτέχνη, που τα χέρια του δημιουργούν μαλάματα και ευχόμαστε να τον δούμε οι δημιουργικές, εκφραστικές, γόνιμες και, πράγματι, αριστουργηματικές κατασκευές του, να κοσμούν όλο και περισσότερα μνημεία και τοπόσημα (πλατείες κλπ.) πόλεων και χωριών. Αυτή τη δράση του, ο Δήμος Καλαβρύτων, θα την στηρίξει, γιατί ο γλύπτης αυτός, αποτελεί έναν εξαίρετο και πολλά υποσχόμενο καλλιτέχνη του μαρμάρου και της πέτρας, ο οποίος τιμά τον τόπο μας.
Εκφράζω, επίσης τις ευχαριστίες μου στην Επιτροπή Φίλων του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου και στο Σύλλογο Καλαβρυτινών Σικάγο “Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ” και στον τωρινό Πρόεδρό του Δημήτρη (Τζίμη) Μητρόπουλο και τον προηγούμενο Ιωάννη Μπίρμπα, που είναι στη συνέχεια και ομιλητές, γι’ αυτή την εξαιρετική πρωτοβουλία τους, να χρηματοδοτήσουν και να στηρίξουν την κατασκευή της εξαιρετικής αυτής προτομής, την οποία τοποθετήσαμε, εδώ, στο χώρο της πλατείας του Δρυμού, απέναντι από το πατρικό σπίτι του αείμνηστου Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου και στο σημείο που ξεκινά η οδός Θεοδώρου και Έρρικας Σπυρόπουλου, που, σε ελάχιστη ένδειξη τιμής, το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαβρύτων, ομόφωνα, αποφάσισε, να ονοματοδοτήσει, με το όνομά του, τον ανώνυμο, μέχρι πρότινος, αυτό δρόμο.
Ευχαριστούμε επίσης τον ιερέα του χωριού πατέρα Ιάκωβο, το δραστήριο Σύλλογο Δρυμοτών, τον Πρόεδρό του, την κεντρική ομιλήτρια Ρίτσα Χριστοδουλοπούλου, τον Εκπρόσωπο της κοινότητας και όλους όσους εργάστηκαν για τη διοργάνωση και την επιτυχία της τιμητικής αυτής εκδήλωσης.
Είμαστε, για όλα αυτά, ευγνώμονες στο γνήσιο αυτό τέκνο της Καλαβρυτινής γης.
Κυρίως όμως, σήμερα και πάντα, υποσχόμαστε όλοι εμείς οι Καλαβρυτινοί, ο Δήμος Καλαβρύτων και ιδίως τα νέα Καλαβρυτινόπουλα που μαγεύονται και θέλγονται από τη ζωή και τους αγώνες του Θεόδωρου Γ. Σπυρόπουλου, να ακολουθήσουμε πιστά και να συνεχίσουμε τις παραπάνω ελπίδες, διδαχές και παρακαταθήκες, που μας άφησε.
Τη δίχως όρια, αγάπη για την Πατρίδα, τον Ελληνισμό και τα Καλάβρυτα.
Την ανιδιοτελή και αφειδώλευτη προσφορά στον τόπο μας και στους ανθρώπους του.
Την καθημερινή εργασία και τον καθημερινό και δύσκολο αγώνα για την επαγγελματική αποκατάσταση, την τίμια εργασία και το τίμιο επάγγελμα, τη συνεχή πρόοδο και προκοπή, που φέρνουν, τελικώς, την επιτυχία στη ζωή και στον τόπο μας.
Ο Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος, όπως προανέφερα είχε στην καρδιά του την Ελλάδα. Υπήρξε η προσωποποίηση της Ελληνικής Αρετής.
“Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα” ήταν ένα, από τα, με τεράστια εθνική προσφορά, ιδρύματα που είχε συστήσει και ενίσχυε.
Το καλύτερο μνημόσυνο στη μνήμη του, είναι να κλείσουμε και εμείς στην καρδιά μας την Ελλάδα, για να νοιώσουμε κάθε είδους μεγαλείο, όπως λέει και ο Εθνικός μας ποιητής.
Ιδίως σήμερα, στην εποχή της κρίσης, που απαιτεί ομοψυχία, ομόνοια, εθνική ενότητα.
Σας καλώ, όλους, αγαπητοί συμπολίτες, Καλαβρυτινοί, κυρίες και κύριοι να κλείσουμε μέσα στην καρδιά μας την Ελλάδα (και εγώ θα πρόσθετα και τα Καλάβρυτα, τον τόπο που γεννηθήκαμε, ζούμε και εργαζόμαστε, τον ιστορικό και μαρτυρικό αυτό τόπο) και θα νοιώσουμε, κάθε είδους μεγαλείο και αυτά, είναι η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη, στη ζωή, στο έργο και σε όσα μας δίδαξε και μας άφησε ο πατριώτης μας Θεόδωρος Γ. Σπυρόπουλος εκ Δρυμού (Μοστιτσίου) Καλαβρύτων.